Ό,τι μας παει στο ανεξήγητο, στο μυστήριο ίσως εκεί είναι ο δρόμος μας Εκεί γεμίζουμε από άγνοια, που μας κάνει άπορους και αθώους και τόσο οικείους... Συναντιόμαστε τότε κάτω απ΄την κοινή στέγη της άγνοιας και φτιάχνουμε παραμύθια σαν τα παιδιά Κι εκεί -σαν από θαύμα- μας βρίσκει το χαμόγελο της ζωής ΧΩΡΙΣ ΗΛΙΚΙΑ...