η νύχτα απόψε έγινε πιο σκοτεινή...
τυλίγω το κορμί μου με τον μύθο και μ'ανασαίνει ο άνεμος που ανασαίνω...
και περπατώ τις ίδιες στράτες-α υ θ ε ν τ ι κ ά
ονειρεύτηκα και την άνοιξη με τα μύρια παραθύρια της
στάθηκα σ'ένα: είδα φώς!
ακόμα αγναντεύω, μα και σωπαίνω!!!
κι η σιωπή είναι τέχνη, έχει κι αυτή τη μεγάλη της ώρα...