ΓΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ ΤΟ ΒΑΡΥΣΗΜΑΝΤΟ...
( ♪ μια νότα ζωής )
‘Ηρθε η ώρα , βέβαια, και συ πια να διαλέξεις, αυτό που λέμε
μια συνέπεια , μια ακεραιότητα •
Κάτι το ανθρώπινο , με μια οποιαδήποτε τελείωση
ξεχνώντας τι μοιράζουμε κάθε καινούργια στιγμή !
Πώς είναι άραγε το συναίσθημα , να γονατίζεις , έστω και μια φορά
στη ζωή σου , σ΄αυτό , ας πούμε, που καθορίστηκε
Α Ν Α Χ Ω Ρ Η Σ Η ! ! !
Μ΄αλήθεια , πες μου συ , πώς να νικήσεις ετούτο το κουρέλι
με το σχήμα της καρδιάς σου ;
Ετούτο τον καπνό που αντιστέκεται στον άνεμο !
Εσύ , που μόνο το ξέρεις , πόσες φορές μετρήσαμε στις ίδιες πλάκες
τα βαριά βήματά μας •
βουλιάξαμε τα πόδια μας στην ίδια σάπια λάσπη και στο αίμα.
Εσύ ΤΩΡΑ πρέπει να τραβήξεις τις κουρτίνες •
Θα δείς , να ξεπροβάλει μια νέα ηλιόλουστη ημέρα !
Νέοι χώροι & εμπειρίες –δίχως υποτιθέμενα προνόμια ή ξέχωρη αξία!
Μα τη ΔΙΚΗ σου ΑΞΙΑ ! ! !
Είναι καιρός να πείς πιά <<ουκ εν τω πολλώ το ευ>> ! ! !
Γιατί τελικά, η αγάπη για τον άνθρωπο,
είν’η ΑΓΑΠΗ για την ίδια τη ΖΩΗ !
είν’ ο ΦΟΒΟΣ που μας ενώνει με τους ΑΛΛΟΥΣ
Γιατί η σιωπή μας είν’ ο ΔΙΣΤΑΓΜΟΣ για τη ΖΩΗ και το ΘΑΝΑΤΟ. . .
Σ’ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙΣ . . . !
Φραντσέσκα Χατζηπαναγώτη
Awesome, I'm so proud of you...(Jacob)
ΑπάντησηΔιαγραφή