✿ܓ♪♫...ΚαΛό ΣεΛηΝίΑσΜα...♪♫✿ܓ
Η φωνή σου σιωπηλή κραυγή
σταλάζει ανησυχία στη ψυχή μου
τι έγινε συνήθεια στην ζωή και σκόρπισε στο
χθες
τα ονειρά μου
Γυρνάς μα δε θυμάσαι πια γιατί
Η αγάπη σου ολόγιομο φεγγάρι,πανσέληνος
θαρρούσα φωτεινή,που κρύβει πίσω της τ'απόλυτο
σκοτάδι
Κι αν χάθηκες σαν να μην ήμασταν μαζί,
σαν να'ναι ρούχο που μας πάλιωσε η αγάπη,
κι αν ότι ζήσαμε μέσα μου πάντα ζει
δε θ'αφήσω να κυλήσει ούτε δάκρυ...
Κι αν χάθηκες σαν να μην ήμασταν μαζί,
ΑπάντησηΔιαγραφήσαν να'ναι ρούχο που μας πάλιωσε η αγάπη,
κι αν ότι ζήσαμε μέσα μου πάντα ζει
δε θ'αφήσω να κυλήσει ούτε δάκρυ...
Πολύ "Δυνατό" Φραντσέσκα...ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ!!!