ίσως εκεί είναι ο δρόμος μας
Εκεί γεμίζουμε από άγνοια,
που μας κάνει άπορους και αθώους
και τόσο οικείους...
Συναντιόμαστε τότε κάτω απ΄την κοινή στέγη της άγνοιας
και φτιάχνουμε παραμύθια σαν τα παιδιά
Κι εκεί -σαν από θαύμα- μας βρίσκει το χαμόγελο της ζωής
ΧΩΡΙΣ ΗΛΙΚΙΑ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου